زخم پای دیابتی دارای چندین نوع است که عبارت‌اند از:
زخم‌های نوروپاتیک
در بروز این زخم‌ها نوروپاتی محیطی ناشی از بیماری شریان‌های محیطی وجود داشته اما هیچ‌گونه ایسکمی مشاهده نمی‌شود.
زخم ایسکمیک
زخم‌های ایسکمیک هنگامی بروز می‌دهند که فرد به بیماری شریان‌های محیطی مبتلا بوده اما به نوروپاتی محیطی دچار نمی‌باشد.
زخم نوروایسکمیک
این موارد هنگامی بروز می‌دهند که فرد به هر دو بیماری شریان‌های محیطی و نوروپاتی محیطی ناشی از دیابت ابتلا دارد.
تشخیص درست و شناسایی عامل زخم دیابتی به دلیل تأثیرگذاری بر برنامه درمانی از اهمیت بسیاری برخوردار است.
عوامل خطر
همان گونه که قبلاً اشاره شد، نوروپاتی محیطی ناشی از دیابت و بیماری شریان‌های محیطی دو عامل خطر مهم برای بروز زخم پای دیابتی هستند.
دیگر عوامل خطر شامل مصرف سیگار، کنترل نامناسب قند خون و سابقه ابتلا به زخم پا هستند. علاوه بر این موارد، برخی گروه‌های جمعیتی از جمله موارد زیر از نظر ابتلا به زخم پای دیابتی در معرض خطر بالاتری قرار دارند:
- بومیان آمریکایی
- آمریکاییان آفریقایی‌تبار
- اسپانیایی‌ها
- مردان مسن
- افراد دیابتی وابسته به انسولین
- افراد مبتلا به مشکلات چشمی، قلبی و کلیوی مرتبط با دیابت
علائم و نشانه‌ها
علائم و نشانه‌های زخم پای دیابتی شامل موارد زیر می‌شوند:
- پدیدارشدن ترشحات بر روی جوراب‌ها
- قرمزی و تورم
- بوی بد (در صورت پیشرفت قابل‌توجه زخم)
